'Çocuklardık, parlak yıldızlardık o zaman;
Ay büyülüydü, yakamoz deniz…
Ardından koştuğumuz o baharlar…’
Bazen kelimeleri ararken takılıverir aklına bir zamanlar dinlediğin; dinleyip de içine işleyen şarkılar,şiirler…
Çocuklardık;
Bi dünya hayali olan,bir yürek dolusu heyecanı, bir ömür dolusu kahkahaları olan…
Şimdi nereye geldik, hangi baharlara savrulduk…
Kim aldı; hangi sonbahara yenildi şarkılarımız.
Kayboldu ucu yanık, içi dertli ama hep umuda dönük kelimelerimiz?
Büyümek buymuş belki de.
Hayat dediğin gem vurmuş yüreğimize,
Mazinin zindanlarına kilitlenmiş asi ergenliğimiz….
Çocuklardık;
Heyecanı, hüznüne ortak; her an ağlamaklı, hayallerimize tutunmuştu yüreklerimiz…
Önce fotoğraflarımızın rengi soldu,
Sonra değişti kahkahalarımızın tonu.
Büyümek buymuş meğer,
Ellerinde Fotoğraflar;
Maziye dalmak bütün bir gece boyu….